EN
در زمان‌های اخیر، پیوستن‌ها از بودن ساختمان‌های ساده فراتر رفته‌اند و حالا به فضاهایی تبدیل شده‌اند که با کاربران تعامل دارند، جاهایی برای خلق و ابتكار و همچنین مکان‌هایی برای عملکرد پایدار. این مقاله به عوامل جدیدی که در ساخت و ساز پیوستن‌ها نقش دارند و به نحوه یکپارچه شدن آنها در محیط‌های شهری و روستایی می‌پردازد. پیوستن‌ها به عنوان نشانه‌ای از تحول در ساخت امکانات ساخته شده در نظر گرفته می‌شوند، زیرا معماران و طراحان با استفاده از مواد طبیعی، تغییرات درون ساختاری و روش‌های ساخت سبز، به سمت توسعه پایدار حرکت می‌کنند.
## اولین روندی که باید در نظر گرفته شود، استفاده از مواد طبیعی است. با افزایش محبوبیت آنها، طراحان بزرگ شروع به استفاده از چوب، سنگ و سایر اجزای زیست سازگار کرده‌اند. این نه تنها تأثیر مرتبط با حمل و نقل و ساخت و ساز ساختمان‌ها را کاهش می‌دهد، بلکه محیطی دوستانه فراهم می‌کند که جمعیت محلی را درگیر می‌کند. به عنوان مثال، پاویون‌هایی که از چوب بازیافتی ساخته شده‌اند نه تنها داستان کاهش زباله را روایت می‌کنند، بلکه با محیط طبیعی هماهنگ می‌شوند و باعث پذیرش آنها توسط جامعه می‌شوند.
روندی که من متوجه شدم استفاده از طراحی های مدولار است. جوامع می توانند فضاها را بر اساس نیازهای خاص خود تغییر دهند زیرا پاویون های مدولار انعطاف پذیری و سازگاری را فراهم می کنند. این امکان را فراهم می کند که مناطق چندمنظوره ای ایجاد شود که در آن انواع مختلفی از فعالیت ها مانند بازارهای کشاورزان و نمایشگاه های هنری انجام شود. و مثالی از این رویکرد این است که رویکردهای مدولار اجازه می دهند تا به سرعت مونتاژ و جداسازی شوند که این امر آن را برای رویدادهای موقتی مانند پاپ آپ ها که می توانند فضاهای عمومی را زنده کنند، مناسب می سازد.
همچنین در خط مقدم طراحی پاویون، فناوری های پایدار قرار دارند. در حالی که ادغام پنل های خورشیدی، سیستم های جمع آوری آب باران و سقف های سبز به عملکرد مأموریتی پاویون ها کمک می کند، همچنین ارزش آموزشی به جامعه اضافه می کند. در این جنبه، ما می توانیم آنها را به عنوان آزمایشگاه های زنده ببینیم، فناوری های گنجانده شده باید مردم را آموزش دهند، مثلاً درباره پایداری و چگونگی سبز بودن در حین انجام فعالیت های عادی.
فضاهای فراگیر همچنین برخی از بلوک‌های اساسی برای پرورش موفقیت روابط اجتماعی هستند. برای لذت بردن از امکانات، پاویون‌ها باید به گونه‌ای طراحی شوند که هر کسی بتواند به آنها دسترسی داشته باشد. مانند ورودی‌های قابل دسترسی برای صندلی چرخدار، فضاهایی که آرامش‌بخش هستند و فضاهای اجتماعی. فراگیری یک ویژگی مهم است که باید به پاویون‌ها اجازه دهد واقعاً نسبت به چندین عضو جامعه دوستانه باشند.
در نهایت، ظاهر زیبایی‌شناختی پاویون‌ها نباید نادیده گرفته شود. ادغام عناصر مفید و هنری در طراحی پاویون‌ها می‌تواند آنها را به یک ویژگی مهم در محیط اطراف تبدیل کند. پروژه‌های مشترک با هنرمندان محلی مانند نقاشی دیوارها یا ایجاد مجسمه‌ها برای چنین فضاهایی می‌تواند نه تنها آنها را جذاب کند بلکه این مکان‌ها را به مکان‌های مهمی در جامعه تبدیل کند.
در نتیجه، آخرین روند در تغییر پاویون‌ها دستیابی به پاویون‌ها به عنوان نقاط کانونی در جوامع است، همراه با ملاحظات مدرن هویت‌ها، ملاحظات دوستدار محیط زیست و ملاحظات زیبایی. به طور قطع، چنین ساختمان‌هایی قرار نیست ثابت بمانند و بلکه به طور مداوم با درک تغییرات جامعه تکامل می‌یابند، شناخت جوامع در حال تحول برای چنین فضاهایی با ارزش‌های کوتاه‌مدت واقعاً تصور دورانی را آسان می‌کند که در آن معماری پاویون تنها با گذشت زمان پیشرفته‌تر می‌شود. روند ساخت پاویون‌های چندمنظوره، دوستدار محیط زیست و کازموپولیتن به احتمال زیاد بر مناظر شهری و روستایی تسلط خواهد داشت زیرا جوهره آینده جامعه را با گرد هم آوردن اعضا به تصویر می‌کشد.